ضدمیکروب و قارچ،ضدعفونی کننده،مقوی معده و مفید سوءهاضمه
عرق آویشن برای تقویت معده و کلیه مطلوب است. رفع کننده سوءهاضمه می باشد. برای بیماری فلج ، لقوه ، فراموشی ، صرع و تقویت جنسی مفید
است و در تقویت بینایی اثرات خوبی دارد.
خلاصه : " (طبیعت گرم دارد) ، امراض معده، تقویت معده، سرماخوردگی، بیماری های عفونی، ضد تشنج، موجب تسکین درد مفاصل ، آنتی بیوتیک گیاهی ، افزایش دهنده فشار
خون ، مسکن درد سیاتیک یا عرق النساء، ضد سرفه های خلط دار...."
نام های دیگر : حاشا ، اوشن ، صعترالحمیر
خواص عرق آویشن
عرق این گیاه خواصی شبیه گیاه آویشن دارد و با طبع بسیار گرم خود ضد بلغم می باشد.
اشتها آور است و رفع سوءهاضمه می‌کند.
نفخ معده و ترشی آن را از بین می برد.
پاک کننده و ضدعفونی کننده مجاری تنفسی است.
تقویت کننده بینایی است.
ضد تشنج، ضد قارچ و ضد میکروب می باشد.
در تسکین درد مفاصل، سیاتیک یا عرق النساء کاربرد دارد.
از ترشحات و خونریزی های رحمی جلوگیری می کند.
برای سرماخوردگی و عفونت ریوی مطلوب است.
عرق آویشن به دلیل اینکه باعث افزایش فشار خون می شود، بهتر است با عرق شوید ترکیب شود تا معتدل شود و میل کنید.
عرق آویشن برای تنگی نفس و تقویت کبد، طحال و کلیه و همچنین برای تحلیل آماس و خون منجمد شده در اثر سموم نباتی و حیوانی مفید است.
برای بند آوردن خون از سینه و کشتن و خارج کردن انگل های معده به خصوص انگلی به نام آنسی لوستوم که نوعی نماتود از خانواده Ancylostomatidae می باشد، بسیار موثر
است.
دستورالعمل مصرف عرق آویشن
می توان یک فنجان کوچک در طول روز مصرف کرد.
یک فنجان در یک لیوان آب ۲ تا ۳ بار در روز بعد از غذا میل شود.
در دوران بارداری و شیردهی از مصرف آن خودداری نمایید.
افرادی دارای فشارخون بالا هستند ، ملاحظات مربوطه را لحاظ کنند.
آشنایی بیشتر با گیاه آویشن
واریته های بسیار زیادی از این گیاه در ایران وجود دارد و اسامی مختلفی را نیز به خود اختصاص داده‌است. از جمله به آن آویشم، زروه، ازربه، ککلیک اوتی یا کاکله اوتی، اوشن،
سوسنبر؛ سی سنبر، اشمه کوهی گفته میشود.
این گیاه متعلق به خانواده‌ای است با نام Labiatae که به آن Menthaceae نیزمی‌گویند. آویشن از جنس Thymus و نام علمی‌اش Thymus vulgaris L است.
مواد موثره مختلفی در این گیاه وجود دارد مانند: پینن، تیمول، کاراکرول، لینالول، پاراتیمول.
این گیاه از انواع گیاهان چند ساله بوده و بیشتر در مناطقی رشد دارد که نیمه گرم و معتدل است. در کشور ما ایران، بیشتر در مناطقی که آب و هوای معتدل دارند رشد پیدا می‌کند.
آویشن ساقه‌های متعدد و کوتاهی دارد که اندازه آن‌ها بین ۲۰ تا ۵۰ سانتی‌متر است. ریشه‌ها به صورت الیاف چوبی و رنگ برگ‌ها سبز خاکستری است. این گیاه برگ‌های بسیار
کوچکی داشته و در اغلب گونه‌ها کرک‌دار است؛ اما در آویشنی که به صورت وحشی رشد پیدا می‌کند، برگ‌ها، بی‌کرک هستند.
گل‌ها سفید مایل به بنفش و خوشه‌ای بوده که زنبور علاقه خاصی به آن دارد. ضمنا این گیاه تخم‌های بسیار کوچکی دارد. آب و هوایی مناسب برای پرورش این گیاه، آب و هوای
معتدل رو به گرم بوده و خاک‌هایی که زهکشی خوبی دارند، برای پرورش آویشن گزینه‌ی خوبی است.
در گیاه آویشن، اواخر ماه خرداد و یا اوایل ماه تیر، گل‌ها ظاهر می‌شوند. برای استفاده‌های درمانی و طبی از این گیاه، باید هنگامی که شکوفه‌ها تازه پدیدار شده‌اند، برداشت را انجام
داد؛ که بدین منظور برگ‌ها، ساقه‌ها و شکوفه‌ها را به اندازه‌ی ۱۲-۱۰ سانتی‌متر چیده و در سایه قرار می‌دهند تا کاملا خشک شود. آویشن یکی از انواع گیاهان معطر بوده و می‌توان
از آن استفاده‌های زیادی برد.
می‌توان برگ‌های گیاه را تقطیر و در حدود ٪۱۰ ،روغنی به نام تیمول استخراج کرد. این ماده سفیدرنگ، توانایی بالایی در از بین بردن قارچ‌ها داشته، در صنایع عطرسازی استفاده
میشود و هم چنین خاصیت ضدعفونی‌کنندگی بسیار بالایی نیز دارد.
خواص آویشن
به نظر عده ایی از طبیبان معروف از جمله بغدادی و ابوعلی سینا، طبیعت آویشن گرم و خشک است. و به لحاظ خواص فوق العاده گرم کننده ، ادار آور و مدر حیض می باشد. در
باز کردن گرفتگی های روده و پاک کردن سینه بسیار موثر است.
این گیاه خواص بسیار زیادی دارد که از جمله می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
• خواص ضدعفونی‌کنندگی از آن مشاهده شده است که به‌دلیل وجود روغن تیمن یا تیمول در این گیاه است. این روغن از مخاط جذب شده و توسط ادرار خارج میشود. علت رنگ
تیره ادرار نیز همین است.
• در از بین بردن قارچ، انگل و میکروب توانایی بسیار بالایی از خود نشان داده‌است.
• از جوشانده این گیاه می‌توان برای پانسمان و تمیز کردن و همچنین ضدعفونی کردن زخم استفاده کرد. دلیل تاثیر این گیاه بدین شکل، وجود ماده‌ای است به نام تیمول، که از خواص
شگفت‌انگیزی برخوردار است.
• برای درمان بیماری‌هایی مانند صرع، لقوه، آلزایمر، فلج و هم چنین تقویت کلیه، می‌توان ده گرم از آویشن را با آب گرم و عسل مخلوط کرد و مورد استفاده قرار داد.
• برای تقویت بینایی، می‌توان آویشن را به‌صورت تازه مصرف نمود.
• در هضم غذا می‌تواند مفید باشد و معده را تقویت کند.
• دم‌نوش آویشن به‌همراه عسل، نفس کشیدن را بسیار راحت می‌کند.
• در دفع ادرار، جنین، حیض و مشیمه(پوست رقیق که بر بچه وقت ولادت پیچیده می باشد) نافع است.
• در کشورهای چین و ژاپن برای درمان سرفه و سیاه سرفه این گیاه را جوشانده و مورد استفاده قرار می‌دهند.
• در کشور فرانسه مقدار ۲۰-۱۰ گرم از آویشن خشک را به‌همراه یک لیتر آب جوش، دم می‌کنند و سپس آن را سه بار در روز برای درمان سرفه، مصرف می‌کنند.
یک نکته در مصرف آویشن بسیار حائز اهمیت است و آن مقدار استفاده از این گیاه است. در آویشن ماده‌ای وجود دارد به‌نام تیمول که این ماده کمی سمی است و چنانچه در مصرف
آویشن زیاده‌روی شود، باعث استفراغ و اسهال شده و یا ممکن است تحریک کلیه‌ها و دفع آلبومین را موجب شود. حتی ممکن است باعث تضعیف عضلات قلب، سرگیجه و شنیدن
صداهایی در گوش بشود.
در صورتی که هر یک از عوارض بالا رخ داد جای نگرانی نیست؛ می‌توان با مصرف دم کرده نعناع، این عوارض را درمان کرد.
این گیاه در دندان پزشکی و داروسازی هم کاربرد دارد، در قطره ها و شربت های ضد سرفه و ترکیب های غرغره که برای ضد عفونی حلق می باشد، استفاده می شود. برای تهیه
محلولهای شستشوی دهان هم کاربرد دارد.
در صنعت دارویی به عنوان قارچ کش معروف است.
در امراض قارچی به علت تاثیر قوی که در بیماری اکتی نومیکوزیس دارد، حدود یک درصد ترکیب تیمول را روزی سه مرتبه روی زخم می مالند و ممکن است به جای آن از
شصت درصد جوشانده گیاه آویشن استفاده شود.
اکتی نومیکوزیس یک بیماری غیر مسری قارچی در حیوانات است که به انسان منتقل می شود. عامل این بیماری قارچی است به نام Actinomyces از خانواده
Actinomycetaceae که معمولاً در دهان و آرواره های به خصوص موج دار و ناصاف حمله می‌کند و گاهی به مغز و ریه نیز حمله ور می شود.
گیاه آویشن و یا مواد موثره آن تیمول تا قبل از معرفی آنتی بیوتیک ها جایگزین آن بوده است ، و معالجه این بیماری با این گیاه انجام می شده است.
ولی، پس از آن معمولاً از نظر تسریع عمل این بیماری را با استعمال درازمدت پنی سیلین معالجه می نمایند و در درجه دوم بعد از پنی سیلین ممکن است از تتراسیلین استفاده نمود.
جراحی برای خارج کردن قسمتهای زخم توأم با درمان شیمیایی نیز معمول است ولی هنوز هم درمان با تیمول به عنوان داروی که ضمن معالجه‌ی عوارض جانبی آنتی‌بیوتیک‌ها را
ندارد مورد توجه است عده‌ای از پزشکان دنیاست.
برای دفع انگل مذکور توصیه میشود که روز قبل یک مسهل گیاهی موثر منطبق با مزاج بیمار داده شود و شب با یک شام ساده ۲ تا ۴ گرم پودر گیاه آویشن می‌خورند و صبح نیز
یک مسهل آویشن اثرات خوبی دارد. اما شکوفه آویشن برای سودا مسهل مناسبی است و جایگزین خوبی برای افتیمون می تواند باشد و پودر آویشن به مقدار 8 گرم را با
نمک و سرکه میل کنند، مسهل مفیدی برای بلغم می باشد.
پیشینه و قدمت آویشن
این گیاه از زمان‌های گذشته به صورت ادویه استفاده می‌شد و حتی به عنوان یک ماده‌ی ضدعفونی‌کننده در معابد مورد استفاده قرار داشته است.
در یونان قدیم این گیاه سمبل رشادت و شجاعت بوده و چنانچه قصد داشتند اظهار کنند که مردی بسیار شجاع و دلیر است، به مشام رسیدن بوی عطر این گیاه از این فرد را دلیلی
برایشجاعت وی عنوان می‌کردند. حتی سربازان رومی، برای افزایش میزان شجاعت و نترسی‌شان، حمام آب آویشن در دستور کار زندگی‌شان قرار داشت. در قرون وسطی، زن‌های
اروپایی هنگامی‌که قصد داشتند همسران خود را مورد تشویق قرار دهند، روبانی تزیین شده با آویشن را به آن‌ها هدیه می‌دادند.
گفته میشود که آویشن برای کاهش درد کوفتگی عضلات و درد در ناحیه مفاصل مفید است و حتی مواد موثره آن در رفع کسلی و نشاط آفرینی توانسته تاثیرات خوبی از خود نشان
دهد. بدین منظور، شش درصد آویشن جوشانده‌شده را در داخل وان حمام بریزید و مدت زمانی را در آن بگذرانید تا اثرگذاری این گیاه را مشاهده کنید.
آویشن در روایات
حضرت امام صادق علیه السلام :
داروی امیرالمؤمنین علیه السلام آویشن بود که آن در معده به پرزی تبدیل می شود که همچون پرز یا پارچه ابریشمی است.
حضرت امام رضا علیه السلام :
شخصی نزد امام از رطوبت شکایت کرد، ایشان فرمودند آویشن نکوبیده را به صورت ناشتا بخورد.
با ما در تماس باشید